اثربخشی آموزش برنامۀ افق زمانی بر تاب‌آوری و ناگویی هیجانی مادران کودکان ناشنوا

پژوهش حاضر به ‌منظورتعیین اثربخشی آموزش برنامۀ افق زمانی بر تاب‌آوری و ناگویی هیجانی در مادران کودکان ناشنوا انجام شد. این پژوهش، یک مطالعۀ شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود که 30 نفر از مادران ناشنوا شرکت داشتند و به روش نمونه‌گیری در دسترس از مدرسه باغچه‌بان شمارۀ 5 در شهر تهران انتخاب شده بودند. شرکت کنندگان به دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش در 10 جلسۀ 60 دقیقه ای، هفته‌ای دوبار، آموزش برنامۀ افق زمانی شرکت کردند، در حالی ‌که گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. ابزارهای استفاده شده، مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون و مقیاس ناگویی هیجانی بگبی، پارکر و تیلور بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش برنامۀ افق زمانی اثر معناداری بر افزایش تاب‌آوری و کاهش ناگویی هیجانی در مادران کودکان ناشنوا داشت. همچنین نتایج بیان کنندۀ اثر معنادار آموزش برنامۀ افق زمانی بر نمرات کلیۀ خرده‌مقیاس‌های ناگویی هیجانی به نام های دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی، در شرکت کنندگان بود. بنابراین، برنامه‌ریزی به منظور استفاده از آموزش برنامۀ افق زمانی برای مادران کودکان ناشنوا اهمیت ویژه‌ای دارد.