اثر بخشی آموزش پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی و ناگویی هیجانی زنان مبتلا به درد مزمن

وجود درد در زندگی یکی از مهم‌ترین دلایل بر هم‌زننده بهداشت روانی افراد است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر‌بخشی آموزش پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی، و ناگویی هیجانی زنان مبتلا به درد مزمن بود. طرح این پژوهش به صورت شبه‌آزمایشی با پیش آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل تمامی زنان 65-18 سالۀ دارای درد مزمن مراجعه‌کننده به کلینیک‌های درمانی شهر ساری در سال 1395 بود که از بین آنها نمونه‌ای به حجم 30 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند و مقیاس‌های انعطاف‌پذیری شناختی (دنیس و وندروال) و ناگویی هیجانی (بگبی، پارکر و تیلور،) را تکمیل کردند. گروه آزمایش طی هشت جلسۀ یک ساعته تحت آموزش برنامه پذیرش و تعهد قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و چند‌متغیره نشان داد نمرات گروه آزمایش در مقایسه با نمرات گروه کنترل در متغیر‌ انعطاف‌پذیری روان‌شناختی به طور معنا‌دار افزایش یافته است . و در مولفه تفکر عینی کاهش معنادار داشته است . بنابراین نتیجه می‌گیریم آموزش پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و ناگویی خلقی زنان مبتلا به درد مزمن تاثیر مطلوبی دارد و می‌توان برای افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و کاهش ناگویی خلقی در زنان مبتلا به درد مزمن از این روش آموزشی استفاده کرد.