>
Fa   |   Ar   |   En
   اثربخشی روان‌نمایشگری بر اختلال شخصیت خودشیفته، انزوای اجتماعی، فقدان همدلی و بی‌اشتهائی عصبی  
   
نویسنده قدرتی میرکوهی مهدی ,ذکری مژگان
منبع مطالعات روان شناختي - 1397 - دوره : 14 - شماره : 4 - صفحه:139 -156
چکیده    پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان‌نمایشگری بر اختلال‌شخصیت خودشیفته و همبودهای آن، انزوای‌اجتماعی، فقدان‌همدلی و بی‌اشتهائی‌عصبی‌انجام شد. پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه‌های قزوین بود. ابتدا 150 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و سپس به شیوه هدفمند، 18 نفر که نمره معیار اختلال‌شخصیت خودشیفته و اختلال‌های همبود آن را دریافت کرده بودند در دو گروه آزمایش و کنترل به تعداد مساوی با ملاکهای یکسان و به شکل تصادفی قرار گرفتند، در طی جلسات یک نفر از گروه آزمایش و دو نفر از گروه‌کنترل از پژوهش خارج شدند. برای گروه آزمایش 10 جلسه روان‌نمایشگری 60 دقیقه‌ای در 5 هفته متوالی انجام شد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامه‌های اختلال‌شخصیت خودشیفته امز، مقیاس انزوای‌اجتماعی راسل و کورتونا، پرسش‌نامه همدلی دیویس و آزمون بازخورد خوردن گارنر و گارفینگل، بودند. تحلیل داده‌ها با آزمون آماری کوواریانس انجام شد. نتایج نشان داد که روان‌نمایشگری بر کاهش علائم خودشیفتگی و مشکلات همراه آن انزوای اجتماعی، فقدان همدلی و بی‌اشتهایی عصبی تاثیر معناداری بر گروه آزمایش داشت. یافته‌ها بیانگر آن است که روان‌نمایشگری جهت درمان اختلال‌شخصیت خودشیفته و اختلال‌های همبود آن قابل توصیه است.
کلیدواژه اختلال‌شخصیت خودشیفته، انزوای‌اجتماعی، بی‌اشتهائی‌عصبی، روان‌نمایشگری، همدلی
آدرس دانشگاه پیام نور, گروه روان شناسی, ایران, دانشگاه پیام نور, ایران
 
   The effectiveness of Psychodrama on Narcissistic Personality Disorder, Social Isolation, lack of Empathy, and Anorexia Nervosa  
   
Authors Ghodrati Mirkouhi Mahdi ,Zekri Mozhgan
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved