رابطه بین احساس تنهایی و نوموفوبیا به‌واسطه‌گری بهزیستی معنوی درمیان دانشجویان دختر دانشگاه الزهرا (س)

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین احساس تنهایی و نوموفوبیا به‌واسطه‌گری بهزیستی معنوی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر ساکن در خوابگاه دانشگاه الزهراء در سال تحصیلی 96-1395 بود که تعداد آن‌ها حدود 1100 نفر برآورد شد. روش نمونه‌گیری از نوع تصادفی و حجم نمونه 300 نفر با استفاده از جدول مورگان و کرجسی انتخاب شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه نوموفوبیای یلدریم و کوریا، مقیاس احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی بزرگ‌سالان دی‌توماسو و همکاران و بهزیستی معنوی دهشیری بود. از آزمون تحلیل مسیر به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بهزیستی معنوی نقش واسطه‌گری بین احساس تنهایی و نوموفوبیا دارد. همچنین، تغییرات واریانس نمرات نوموفوبیا با واسطه‌گری بهزیستی معنوی توسط متغیر احساس تنهایی در بین دانشجویان دختر قابل تبیین میباشد. بنابراین برنامه‌ریزی جهت ارتقای بهزیستی معنوی دانشجویان می‌تواند نقش مهمی در کاهش نوموفوبیا به‌واسطه کاهش احساس تنهایی آنان داشته باشد.