مقایسه خودشناسی انسجامی و ناگویی خلقی در بین دانش آموزان پسر عادی و طلاق

هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ ناگویی خلقی و خود انسجامی در بیندانش آموزان پسر دبیرستانی خانواده های طلاق و عادی مشگین شهر بود.روش مطالعه در این تحقیق از نوع علی مقایسه ای وجامعۀ آماری شامل تمام1394 بودند که از - دانش آموزان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1395 بین آن ها نمونه ای به تعداد 80 نفر دانش آموز ( 40 نفر طلاق و 40 نفر عادی) از خانواده طلاق و عادی با روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند. ابزار سنجش این پژوهش، مقیاس ناگویی خلقی تورنتو و خودشناسیانسجامی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیریاستفاده شد. نتایج نشان داد که ناگویی خلقی دانش آموزان طلاق به طورمعناداری بیشتر از دانش آموزان عادی و خود انسجامی آن ها کم تر ازدانش آموزان عادی بود. نمرات دانش آموزان طلاق و عادی در هر سه زیرمقیاس ناگویی خلقی، دشواری در تشخیص احساسا ت، دشواری در توصیفاحساسات و جهت گیری فکری بیرونی از هم تفاوت نشان دادند. نتیجه گرفته می شود که نا گویی خلقی و خود انسجامی احتمال دارد تحت تاثیر طلاق قرار داشته و بهتر است از طریق کنترل طلاق برای این ویژگی های روانی چاره جویی شود.