اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری و طرحواره‌درمانی بر سبک های دلبستگی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر مشاوره گروهی شناختی‌رفتاری و مشاوره گروهی مبتنی بر طرحواره‌ بر سبک‌های دلبستگی دانشجویان بود. پژوهش حاضر یک پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر ساکن در خوابگاه‌های دانشگاه تهران در سال 92-93 بود. 27 نفر از آنان به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی در گروه‌های مشاوره‌‌ی شناختی‌رفتاری، طرحواره‌درمانی و گروه کنترل قرار گرفتند. افراد نمونه به مقیاس دلبستگی بزرگسال پاسخ دادند. داده‌ها با کمک تحلیل کواریانس (مانکوا) چند متغیری تحلیل شد. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که تفاوت معناداری در دو گروه شناختیرفتاری و مشاوره گروهی مبتنی بر طرحواره‌ در مقایسه با گروه کنترل به لحاظ سبک‌های دلبستگی ایمن و اجتنابی وجود داشت. امّا مقایسه سبک دلبستگی دوسوگرا در بین سه گروه نشان داد که تنها بین دو گروه طرحواره‌درمانی و گروه کنترل از نظر آماری معنادار بود. مشاوره گروهی شناختیرفتاری بر کاهش دلبستگی اجتنابی و افزایش دلبستگی ایمن و مشاوره گروهی مبتنی بر طرحواره‌ گروهی بر کاهش دلبستگی اضطرابی-دوسوگرا و دلبستگی اجتنابی و افزایش دلبستگی ایمن، به‌طور معناداری اثر داشتند. این یافته دال بر امکان تغییرپذیری سبک دلبستگی ناایمن بوده و متخصصان می‌توانند از این دو نوع مداخله جهت اصلاح سبک دلبستگی دانشجویان دختر استفاده کنند.