مقایسۀ هوش هیجانی و کارکردهای شناختی در بیماران روان‌پزشکی با افراد بهنجار

هدف: هدف این پژوهش مقایسه هوش هیجانی بیماران روانزشکی و افراد بهنجار و بررسی اثر هوش هیجانی بر عملکرد شناختی بود. روش: این پژوهش از نوع طرح‌های علی مقایسه‌ای بود. تعداد 25 بیمار اسکیزوفرن منفی، 25 بیمار اسکیزوفرن مثبت، 25 بیمار افسرده و 25 نفر بهنجار که بر اساس جنسیت، سن و سواد همتا شده بودند در این مطالعه شرکت کردند. نمونه بالینی به شیوه نمونه‌گیری در دسترس از میان بیماران بیمارستان‌های اعصاب و روان شهر شیراز انتخاب شد. علائم مثبت و منفی بیماران با استفاده از مقیاس آندریازن و الزن (١9٨2) ارزیابی شد. کارکردهای شناختی با استفاده از آزمون های استروپ، دسته بندی کارت‌های ویسکانسین و آزمون سیالی کلامی اندازه گیری شد. از پرسشنامه ویژگی‌های هوش هیجانی پترایدز و فورنام (2001) برای سنجش هوش هیجانی آزمودنی ها استفاده شد. آزمودنی‌ها به دو گروه با هوش هیجانی بالا و هوش هیجانی پایین تقسیم شد. یافته‌ها: یافته ها حاکی از معنادار نبودن تفاوت هوش هیجانی بین گروه‌های بیمار بود، اما تفاوت هوش هیجانی هر سه گروه بیمار، با گروه بهنجار معنادار بود. از طرف دیگر میزان هوش هیجانی (بالا و پایین) اثری بر عملکرد آزمودنی ها در آزمون های شناختی نداشت. نتیجه‌گیری: بین سلامت روان و هوش هیجانی ارتباط وجود دارد، اما علی رغم وجود مناطق مغزی مشترک که در ارتباط با هوش هیجانی و فعالیت های شناختی قرار دارند، میزان هوش هیجانی بر اختلالات شناختی اثر قابل ملاحظه ای ندارد