کارکرد اخلاقی هنر نمایشی و نقش آن در یافتن معنای زندگی از دیدگاه نیچه و سارتر

زمینه: نسبت میان هنر و اخلاق از مهم‌ترین و بنیادی‌ترین مباحث در بحث معنابخشی به زندگی است که قدمتی به درازای تاریخ فلسفه دارد. در این میان فلاسفه‌ی اگزیستانسیالیست با دقت بیشتری به این مهم پرداخته‌اند. هدف این پژوهش بررسی دیدگاه دو فیلسوف اگزیستانسیالیست، یعنی نیچه و سارتر در ارتباط با کارکرد اخلاقی هنر تئاتر و نقش آن در تعالی بشر است تا در نهایت به مهم‌ترین مسئله‌ی زیستی بشر یعنی یافتن معنا برای زندگی پاسخ داده شود.نتیجه‌گیری: در نهایت نتیجه‌ای بدین شکل حاصل شد که هر دو فیلسوف عمل اخلاقی را در ارتباط با عمل آفرینش و خالقیت تعریف کرده‌، و با رجوع به تراژدی کهن و متعاقب آن تئاتر یک شیوه‌ی اخلاق عملی ارائه می‌دهند، که در نهایت به ایجاد حس تعهد و پیمان در زندگی منجر می‌شود.

the moral function of theatrical art in identifying the life from the viewpoints of nietzsche and sartre

background: the relationship between art and ethics is one of the most important and fundamental topics in the discussion of giving meaning to life, which is as old as the history of philosophy. in the meantime, existentialist philosophers have dealt with this issue more carefully. the purpose of this research is to examine the views of two existentialist philosophers, namely nietzsche and sartre, in relation to the moral function of theater art and its role in human excellence, in order to finally answer the most important biological problem of mankind, i.e. finding meaning for life. conclusion: in the end, a conclusion was reached that both philosophers have defined the moral act in relation to the act of creation and creativity. by referring to the ancient tragedy and subsequent theater, they present a method of practical ethics, which ultimately leads to creating a sense of commitment and agreement in life.