مقایسه نظریه‌های عمل‌گرایی و بازسازی گرایی در رابطه با آموزش اخلاق و قانون پذیری به دانش آموزان

زمینه: اخلاق و قانون پذیری نقش مهمی در ایجاد ارتباطی پنهان اما حیاتی در میان مردم به عهده دارند. از این رو، هدف اصلی این پژوهش، شناسایی دیدگاه دو نظریه عمل‌گرایی و بازسازی گرایی در رابطه با آموزش اخلاق و قانون پذیری به دانش آموزان بوده است. برای این هدف با مروری بر کتب مکتوب و  و منابع الکترونیکی مطالب به روش کتابخانه‌ای و با استفاده از ابزار فیش‌برداری، جمع‌آوری‌شده و با استفاده از روش توصیفی تفسیر ‌شد. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که دو نظریه عمل‌گرایی و بازسازی گرایی ( نو عمل گرایی) در زمینه آموزش اخلاق و قانون پذیری به دانش آموزان دارای عناصر تربیتی خاصی می‌باشند. هر یک از این نظریه‌ها، دارای مبانی و اصول تربیتی، اهداف آموزشی، محتوای آموزشی، روش‌های آموزشی و ارزشیابی در ارتباط با آموزش اخلاق و قانون‌گذاری هستند که با یکدیگر شباهت‌ها و تفاوت‌هایی دارد. دانشمندان معاصر عمل‌گرایی کلاسیک از تجربه به‌عنوان قلب عمل‌گرایی دفاع می کنند در حالی که نئوپراگماتیست ها مفهوم تجربه را به نفع عمل‌گرایی کاملاً زبانی کنار می گذارند. حس مشترک که برای پراگماتیسم یک مساله بسیار محوری است، برای عمل‌گرایی نوین یک امر فرافردی و بین فردی است. عمل‌گرایی نوین نوعی برداشت و تفسیر سوم از دیدگاه دیویی است و گاهی اوقات به عمل‌گرایی زبان شناسانه و نسخه پست مدرن عمل‌گرایی نیز معروف است.

comparison of theories of pragmatism and reconstructionism in relation to teaching ethics and legality to students

background: morality and legality play an important role in creating a hidden but vital connection between people. therefore, the main purpose of this study was to identify the views of the two theories of pragmatism and reconstructionism in relation to teaching ethics and legality to students. for this purpose, by reviewing written books and electronic sources, the materials were collected in a library method and interpreted using a descriptive tool, using a descriptive method.conclusion: the results indicate that the two theories of pragmatism and reconstructionism (neo-pragmatism) in the field of teaching ethics and legality to students have special educational elements. each of these theories has educational principles and principles, educational goals, educational content, educational methods and evaluation in relation to ethics education and legislation, which have similarities and differences. contemporary scholars of classical pragmatism defend experience as the heart of pragmatism, while neo-pragmatists abandon the concept of experience in favor of purely linguistic pragmatism. common sense, which is a very central issue for pragmatism, is an individual and interpersonal issue for modern pragmatism. modern pragmatism is a third type of interpretation from dewey’s point of view and is sometimes known as linguistic pragmatism and the postmodern version of pragmatism.