سرقت ادبی

زمینه: موضوع سرقت ادبی در مفهوم اندیشه، کلام، مضمون و شعر کسی را به خود نسبت دادن از باب خویشتن بزرگ جلوه دادن و مکابره، امری تازه نیست و از دیرباز  با سرزنش و نکوهش نگریسته شده است، اما امروزه سرقت ادبی به سبب توسع یافتن امکانات دسترسی به منابع مختلف و بهره‌گیری از آرا و اندیشه‌های آن منابع، بدون ذکر منبع، رواج و گستردگی بیش‌تری پیدا کرده، به طوری که دولت‌ها را واداشته به منظور بازدارندگی، مجازات‌هایی فراتر از  نکوهش، تا حبس و جرایم نقدی گزاف برای سارقان ادبی در نظر بگیرند. نتیجه گیری: به منظور روشن شدن مفهوم دقیق سرقت ادبی، مقاله حاضر، به تعاریف این جرم از زبان عربی، زیر عنوان «انتحال» و از زبان انگلیسی تحت واژه “plagiarism” پرداخته، آنگاه با بهره‌گیری از منابع فارسی و انگلیسی، آثار غیراخلاقی و مجازات‌هایی را که قانون برای این جرم ادبی در نظر گرفته، بیان کرده است. یکی از نکات مهم مطرح در مقاله این است که اگر شاعری مضمونی را از آثار شاعری دیگر بردارد و به آن مضمون، زیبایی و شکوهی تازه‌ بخشد، آیا می‌توان آن را سرقت ادبی تلقی کرد؟ برای پاسخ به این سوال نیز باید نگاهی دقیق‌تر به مسئله‌ی سرقت ادبی داشت.

plagiarism

background: plagiarism is to ascribe the ideas, thoughts, themes and words of someone else to himself /herself to escalate his/her own dignity and position. such a deviation is not a new issue and it has been regarded poignantly from very early times. but today due to the expansion and the enhance of the sources of information which are easily at reach, it has become popular to exploite them without mentioning the origin of the source or naming the creator. such popularity has forced the governments to place some impediments against these deviations and even some governments have penalized the ones who commit such rule breaking to heavy penalties and imprisonment.conclusion: to clarify the meaning and the specifications of plagiarism, the essayist has referred to reliable persian, arabic and english sources and has defined it as well as the punishments which have been attributed to it.the main question which has been broached in this essay is when a poet takes a theme from another poet and creates a poem much more beautiful and impressing than the first poet is it plausible to call such beautification as plagiarism? therefore, labeling the name of plagiarism should be done very prudently.