تحلیل رابطه هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی با دلبستگی شغلی: نقش میانجی‌گر تناسب فرد – سازمان

زمینه: امروزه دانشگاه‌ها مستلزم سبک جدیدی از رهبری هستند که از دید پیروان، فردی صادق، مورد اعتماد، منصف و با ملاحظه باشد که بتواند میزان دلبستگی کارکنان و تناسب بین فرد سازمان را جهت بهره‌وری دانشگاه به ارمغان آورد؛ بنابراین، هدف از این پژوهش، بررسی رابطه هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی با درگیری شغلی با نقش میانجی تناسب فردسازمان یگانگی فرد سازمان بوده است. روش: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیۀ اعضای هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 391 نفر تشکیل می‌دهند. براساس فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی، نمونه‌ای به حجم 178 آزمودنی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، چهار پرسشنامه هوش اخلاقی، رهبری اخلاقی، دلبستگی شغلی و یگانگی فرد - سازمان بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد از بین مولفه‌های هوش اخلاقی مولفه مسئولیت‌‌پذیری و از بین مولفه‌های رهبری اخلاقی بعد اعتماد، پیش‌بینی یگانگی فرد سازمان هستند. نتیجه‌گیری: از یافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که بین هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی با درگیری شغلی با نقش میانجی یگانگی فردسازمان رابطه معناداری وجود دارد؛ بنابراین برای موسسات آموزش عالی و مدیران آموزشی مهم است که برای افزایش دلبستگی سرمایه فکری و توانمندشان و کاهش غیبت و جابه‌جایی آنان به متغیرهای حیاتی هوش اخلاقی و رهبری اخلاقی و یگانگی فردسازمان توجه کنند.