رابطه هوش اخلاقی و هوش معنوی با تعهد سازمانی: نقش متغیر میانجی جامعه پذیری سازمانی

زمینه: از جمله موضوعاتی که امروزه به طور وسیعی، در پاسخ به محیط های متلاطم و پیچیده در سازمان ها به آن توجه می شود معنویت و اخلاق است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه هوش اخلاقی و هوش معنوی با تعهد سازمانی کارکنان جدید الاستخدام با نقش میانجی گری جامعه پذیری سازمانی انجام شده است. روش: روش تحقیق توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان بدو استخدام یکی از شرکت های وابسته به وزارت نفت است. 248 نفر به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه های هوش اخلاقی، هوش معنوی، جامعه پذیری سازمانی و تعهد سازمانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و برای تعیین توان اثر متغیرهای هوش اخلاقی و معنوی و جامعه پذیری بر تعهد سازمانی از مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار amos استفاده شد. یافته ها: رابطه مستقیم بین هوش اخلاقی و هوش معنوی با تعهد سازمانی به ترتیب0.14 و 0.16 و معنی دار نمی باشد. رابطه غیرمستقیم هوش اخلاقی و هوش معنوی با جامعه پذیری و تعهد سازمانی به ترتیب 0.42 و 0.37 و معنی دار می باشد و متغیر جامعه پذیری میانجی کامل رابطه می باشد. نتیجه گیری: توجه به جامعه پذیری سازمانی می تواند به عنوان یکی از راهبردهای اساسی افزایش تعهد سازمانی و هم چنین کمک به تاثیر گذاری بیشتر هوش اخلاقی و هوش معنوی کارکنان در بروندادهای سازمانی مورد توجه قرار گیرد.

Relationship between Moral and Spiritual Intelligence and the Organizational Commitment: the Mediating Role of Organizational Socialization

Background: Spirituality and ethics are the topics that are widely considered today in organizations to response turbulent and complex environments. The purpose of this study was to investigate the relationship between moral and spiritual intelligence and the organizational commitment of new employees with the mediating role of society.Method: The research method was descriptivecorrelation. The population consists of all employees who employed newly by one of the companies of Oil Ministry. 248 people were selected as statistical sample by simple random sampling method. To collect data, moral intelligence, spiritual intelligence, organizational socialization and organizational commitment questionnaires were used. To analyze the data at the inferential level, Pearson correlation coefficient was used, to determine the power and strength of the variables of moral and spiritual intelligence and organizational socialization on organizational commitment; structural equation modeling was used by AMOS software.Results: The direct relationship between moral intelligence and spiritual intelligence with organizational commitment is 0.14 and 0.16 respectively and they are not significant. However, the indirect relationship between moral intelligence and spiritual intelligence with organizational socialization and organizational commitment is 0.42 and 0.37 respectively and they are significant and organizational socialization variable is the complete mediator of the relationship. Conclusion: Attention to organizational socialization can be considered as one of the main strategies in increasing organizational commitment and also help to increase the effect of moral and spiritual intelligence of employees on organizational outputs