اثربخشی آموزش هوش اخلاقی برعملکرد اجتماعی و مشکلات رفتاری

زمینه: تربیت هوش اخلاقی، یکی از مولفه های مهم تربیت کودک است که می تواند به رشد فردی و اجتماعی کودکان کمک کند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش اخلاقی بر بهبود عملکرد اجتماعی و کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان پایه دوم ابتدایی بود. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن را تمامی دانش آموزان دختر پایه دوم دوره اول ابتدایی شهرستان اردکان در سال تحصیلی 94-1393 تشکیل می دادند. تعداد 36 نفر از این دانش آموزان به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 18 نفر) قرار گرفتند. ابتدا هر دو گروه با استفاده از فهرست رفتاری کودک (cbcl) و مقیاس روابط اجتماعی (فرم معلم) مورد پیش آزمون قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در 11 جلسه آموزش هوش اخلاقی شرکت کردند، درحالی که گروه کنترل در فهرست انتظار قرار داده شد و آموزشی دریافت نکردند. پس از پایان جلسات از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. در نهایت، داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کواریانس چندراهه (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و آزمایش در عملکرد رفتاری و روابط اجتماعی تفاوت معناداری وجود داشت و آموزش هوش اخلاقی بر بهبود عملکرد اجتماعی کودکان و کاهش اختلالات رفتاری آنها تاثیرگذار بوده است.نتیجه گیری: یافته ها حاکی از این است که با توجه به نیاز جامعه به فراگیری و رعایت اصول اخلاقی، آموزش هوش اخلاقی به کودکان می تواند یک روش مداخله ای مناسب جهت ارتقای عملکرد رفتاری و روابط اجتماعی آنها باشد.