رابطۀ بین سیرت‌های اخلاقی مدیران با توسعۀ سرمایۀ انسانی

زمینه: سرمایه انسانی به عنوان عامل اصلی رشد سازمانی می تواند به طور موثری در پرتوی خصائل نیکو مدیران توسعه یابد، با درک این مهم پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سیرت های اخلاقی مدیران با توسعه سرمایه انسانی انجام شده است. روش: روش تحقیق توصیفی و طرح پژوهشی همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان می باشد، 172 نفر از کارکنان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم هر طبقه به عنوان نمونه آماری جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد سیرت اخلاقی مدیران و سرمایه انسانی استفاده شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری با استفاده ازآزمون همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزارهای آماری lisrel و spss تحلیل شدند. یافته ها: نتایج بررسی نشان داد که رابطه بین پایبندی به عهد و پیمان، پرپاداشتن حق و عدل، شرح صدر و حسن خلق با توسعه سرمایه انسانی مثبت و معنی دار می باشد، اما رابطه بین دلسوزی و در دسترس بودن با توسعه سرمایه انسانی معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج پزوهش حاضر نشان می دهد برای توسعه سرمایه انسانی در دانشگاه ها می بایست مدیران به سیرت های اخلاقی خود توجه کنند.