بی‌اخلاقی علمی در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی

زمینه: ضعف پایبندی به اخلاقیات علمی، یکی از مسائل جدی در آموزش عالی می باشد. از این روی، هدف از پژوهش حاضر، تبیین میزان بی اخلاقی علمی و برخی عوامل موثر بر آن در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه اصفهان انجام می باشد.روش: پژوهش حاضر کاربردی و در زمرۀ پژوهش های همبستگی قرار دارد. جامعه پژوهش شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه اصفهان بود که 290 نفر از آنها با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خود اظهاری شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری با استفاده از روش های آماری مختلفی نظیر مدل مقایسه میانگین ها، تحلیل واریانس، ضرایب همبستگی و مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند.یافته ها: بیش از دو سوم دانشجویان اظهار داشته اند که به هیچ وجه در طول مدت تحصیل خود مرتکب هیچ یک از موارد بی اخلاقی علمی مطرح در پژوهش حاضر نشده اند و بیشترین فراوانی، به موارد خفیف بی اخلاقی علمی می شود تا موارد شدید. نتایج تحلیل های بیشتر نیز نشان می دهد که از میان متغیرهای مستقل، متغیرهای نگرش به بازدارندگی اساتید و نگرش منفی به تقلب، اثر مستقیم بر بی اخلاقی علمی دارند.نتیجه گیری: عدم اهتمام جدی اساتید به اخلاقیات علمی از یک طرف و نگرش مثبت دانشجویان به بی اخلاقی علمی از عوامل مهم زمینه ساز ارتکاب دانشجویان به این گونه رفتارهای می باشند. در کنار سایر اقدامات از جمله تدوین قوانین و سیاست های بازدارنده، توجه به آموزش و افزایش آگاهی کنشگران علمی اولویت بیشتری دارد.