اثربخشی مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیک بر نشانه های اضطراب حالت و صفت در بیماران مبتلا به دیابت نوع II

رفتاردرمانی دیالکتیکی یا dbt یکی از درمان‌های شناختی رفتاری مبتنی بر مهارت آموزی است که در سال‌های اخیر توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مداخله مبتنی بر dbt بر کاهش اضطراب حالت وضعیت بیماران مبتلا به دیابت نوع ii اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی بیماران مبتلا به دیابت نوع ii مراجعه‌کننده به یک کلینیک خصوصی در شهر ساری بودند که از بین آن‌ها 20 نفر ملاک ورود به پژوهش را داشتند. شرکت‌کنندگان در طرح آزمایشی پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمایش مهارت آموزی مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیک به شیوه گروهی با تکیه بر مولفه های ذهن آگاهی، تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی و کارآمدی بین-فردی، طی دوازده جلسه دو ساعته و در طول شش هفته بر اساس راهنمای درمانی اجرا شد. برای بررسی اضطراب در پیش‌آزمون و پس‌آزمون از سیاهه اضطراب حالت-صفت اشپیلبرگر استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوورایانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد پس از حذف اثر پیش‌آزمون بین نمرات پس‌آزمون دو گروه آزمایشی و کنترل در اضطراب حالت و صفت تفاوت آماری معناداری وجود دارد. مبتنی بر یافته های پژوهش می توان بیان داشت که مداخله dbt بر کاهش اضطراب حالت و صفت بیماران دارای دیابت نوع ii تاثیرگذار است. واژگان کلیدی: رفتاردرمانی دیالکتیکی؛ اضطراب حالت-صفت؛ دیابت