رابطه بین اهمال‌کاری تحصیلی و سرزندگی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی در دانش‌آموزان: نقش میانجی خودنظم‌جویی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اهمال‌کاری تحصیلی و سرزندگی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی در دانش‌ آموزان با نقش میانجی خودنظم ‌جویی تحصیلی بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روابط ساختاری (مدل ‌یابی معادلات ساختاری) بود. در این مطالعه، جامعة آماری را کلیه دانش‌آموزان پسر کلاس دهم مقطع متوسطه مدارس شهر ارومیه در سال تحصیلی 1403-1402 تشکیل دادندکه از بین آنها 420 نفر از طریق نمونه‌ گیری خوشه‌ ای به عنوان نمونة پژوهش موردمطالعه قرار گرفتند. برای جمع‌ آوری داد ه‌ ها از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی، پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی، پرسشنامه سرزندگی تحصیلی و مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اهمالکاری تحصیلی و فرسودگی تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (p<0/05). همچنین بین سرزندگی تحصیلی و  فرسودگی تحصیلی رابطه منفی معناداری (p<0/05) به دست آمد. علاوه بر این،  نتایج نشان داد خودنظم ‌جویی تحصیلی، بین اهمال‌کاری تحصیلی و فرسودگی تحصیلی و بین سرزندگی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی نقش میانجی دارد (p<0/05). بر مبنای یافته ‌های به‌دست‌آمده، می‌ توان گفت خودنظم‌ جویی تحصیلی از عوامل مهمی است که در رابطة بین اهمال‌کاری تحصیلی و سرزندگی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی باید مورد توجه قرار گیرند. در واقع دانش‌ آموزانی که خودنظم ‌جویی تحصیلی در آنها پایین باشد احتمال اینکه اهمال‌کاری تحصیلی بالا و سرزندگی تحصیلی پایین آنها به فرسودگی تحصیلی منجر شود، زیاد است.

the relationship between academic procrastination and academic vitality with academic burnout in students: the mediating role of academic self-regulation

this study aimed to investigate the relationship between academic procrastination, academic vitality, and academic burnout among high school students, with the mediating role of academic self-regulation. the research method was descriptive, correlational, and based on structural equation modeling (sem). in this study, the statistical population consisted of all male 10th-grade students an urmia city high schools in the academic year 2023-2024. among these, 420 were selected as the research sample using cluster sampling. the study population included all tenth-grade male students in urmia city, iran. a total of 420 students were selected using multistage cluster sampling. data were collected using four self-report questionnaires: the academic burnout scale (abs), academic self-regulation questionnaire (asrq), academic vitality scale (avs) (dehghani-zadeh hosseini chari, 2012), and academic procrastination scale (aps). the results indicated a significant positive relationship between academic procrastination and academic burnout (p<0.05). additionally, there was a significant negative relationship between academic vitality and academic burnout (p<0.05). furthermore, the results showed that academic self-regulation mediated the relationship between academic procrastination and academic burnout, as well as between academic vitality and academic burnout (p<0.05). based on these findings, it can be concluded that academic self-regulation is an important factor that should be considered in the relationship between academic procrastination, vitality, and burnout. students with low academic self-regulation are more likely to experience academic burnout because of high academic procrastination and low academic vitality.