بررسی اثربخشی درمان تصمیم گیری مجدد بر کاهش پرخاشگری ارتباطی پنهان زناشویی، تغییر الگوهای ارتباطی و کاهش نارسایی هیجانی زوجین متعارض

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان تصمیم‌گیری مجدد بر کاهش پرخاشگری ارتباطی پنهان زناشویی، تغییر الگوهای ارتباطی و کاهش نارسایی هیجانی زوجین متعارض انجام گرفت. طرح پژوهش از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، زوج‌های ناسازگار مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر بیجار (2 مرکز) در سال 1398 بود. با روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 30 زوج (60 نفر) که نمرات آن‌ها در پرسشنامه تعارض زناشویی بالاتر از میانگین بودند، به عنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه برابر آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه‌ آزمایشی تحت مداخله درمان تصمیم گیری مجدد در 10 جلسه 5/1 ساعت قرار گرفتند. در حالی که گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس پرخاشگری ارتباطی پنهان (نلسون و کاول، 2006)، الگوهای ارتباطی (کریستنسن و هاوی، 1990) و نارسایی هیجانی تورنتو (باگبی، تیلور و پارکر، 1994) استفاده شد و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار spss 21و در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده گردید. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین پس‌آزمون دو گروه آزمایشی و گروه کنترل از نظر متغیرهای وابسته (پرخاشگری ارتباطی پنهان زناشویی، نارسایی هیجانی و الگوهای ارتباطی سازنده متقابل، اجتنابی متقابل، توقع/ کناره گیری) تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0/000>p). این نتایج بیانگر اثربخشی درمان تصمیم‌گیری مجدد بر کاهش پرخاشگری ارتباطی پنهان زناشویی، تغییر الگوهای ارتباطی و کاهش نارسایی هیجانی زوجین متعارض است.

the redecision therapy on reducing marital covert relational aggression, changing of communication patterns and reduction of alexithymia among conflicting couples

the present study was conducted to investigate the efficacy of combined package of time perspective and mindfulness on the academic resilience and academic engagement of students with learned helplessness. the present study was semi experimental (with experimental and control groups) with three stage (pretest, posttest, follow up) and two month follow up period design. the statistical population of the present study included students suffering from learned helplessness in the second year of high school in isfahan city in the academic year of 2020 21. 34 students with the learned helplessness were selected through purposive sampling method and randomly accommodated into experimental (18 students) and control groups (16 students). the experimental group received 12 ninty five minute sessions of combined package of time perspective and mindfulness during twelve weeks. the applied questionnaires included learned helplessness questionnaire (quinless, nelson, 1988) (lhs), academic engagement questionnaire (fredericks, blumenfeld, paris, 2004) (aeq), academic resilience questionnaire (samuels, 2004) (arq). the data from the study were analyzed through mixed anova method via spss23 software. the results showed that package of time perspective and mindfulness has significant effect on the academic resilience (f=44.13’ eta=0.58’ p<0001) academic engagement (f=43’ eta=0.57’ p<0001) of the students with learned helplessness. according to the findings of the present study it can be concluded that package of time perspective and mindfulness can be used as an efficient method to improve academic resilience and academic engagement of students with learned helplessness through applying the theoretical and therapeutic concepts related to time perspective and mindfulness.