اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر همجوشی شناختی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر همجوشی شناختی و خودشفقتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهرستان شهرضا در فصل تابستان سال 1400 بود. در این پژوهش تعداد 34 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایدهی شدند (16 بیمار در گروه آزمایش و 18 بیمار در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله روان‌درمانی مثبت‌نگر را طی هشت هفته در 8 جلسه 75 دقیقه‌ای دریافت نمودند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه همجوشی شناختی (گیلاندرز و همکاران، 2014) و مقیاس خودشفقتی (نف، 2003) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم‌افزار آماری spss23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که روان‌درمانی مثبت‌نگر بر همجوشی شناختی و خودشفقتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر معنادار دارد (0/001>p). چنانکه این درمان توانسته منجر به کاهش همجوشی شناختی و بهبود خودشفقتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شود. بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان چنین نتیجه گرفت که روان‌درمانی مثبت‌نگر با بهره‌گیری از فنونی همانند چشم‌انداز مثبت به زندگی و آموزش خوش‌بینی و امید به آینده می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش همجوشی شناختی و بهبود خودشفقتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مورد استفاده قرار گیرد.

effectiveness of positive psychotherapy on cognitive fusion and self-compassion in the patients with type-2 diabetes

the present study was conducted to investigate the effectiveness of positive psychotherapy on cognitive fusion and self-compassion in the patients with type-2 diabetes. the research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group and a two-month follow-up period. the statistical population included the patients with type-2 diabetes in summer of 2021 in the shahreza city. 34 patients with type-2 diabetes were selected through purposive sampling method and randomly replaced into experimental and control groups (16 patients in the experimental group and 18 patients in the control group). the experimental group received eight seventy-five-minute sessions of positive psychotherapy intervention during eight weeks and the control group received no intervention. the applied questionnaires in this study included cognitive fusion questionnaire (gillanders et al, 2014) and self-compassion scale (neff, 2003). the data from the study were analyzed through mixed anova via spss23 software. the results showed that positive psychotherapy has significant effect on the cognitive fusion and self-compassion in the patients with type-2 diabetes (p<0.001). as this treatment has been able to reduce cognitive fusion and improve self-compassion in patients with type 2 diabetes. according to the findings of the present study it can be concluded that the positive psychotherapy can be used as an efficient treatment to decreace cognitive fusion and improve self-compassion in the patients with type-2 diabetes through employing techniques such as positive life vision, teaching optimism and hope for the future.