اثربخشی روان درمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی در بهبود دلبستگی ناایمن و عشق وسواس‌گونه زنان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان‌درمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی دربهبود دلبستگی ناایمن و عشق وسواس گونه زنان با سبک عشق وسواس گونه بود. طرح پژوهش در قالب طرح آزمایشی تک آزمودنی با خط پایه منفرد با پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه‌کننده به مراکز درمانی و مشاوره مشهد که با مشکلاتی در روابط صمیمانه در سال 99-98 مراجعه کردند، بود که به روش نمونه‌گیری هدفمند سه زن انتخاب شدند. مطابق با طرح پژوهشی، مرحله خط پایه با استفاده از پرسشنامه تجربه روابط نزدیک فریلی و همکاران (2000) و پرسشنامه اعتیاد به عشق فالانگو (2012) اندازه‌گیری شد. سپس در مرحله مداخله طی 50 جلسه (هفته‌ای دو جلسه 45 دقیقه) روان‌درمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی بر اساس الگویی به مرحله اجرا گذارده شد. در این راستا در مرحله میان درمان، پس از درمان و پیگیری دوماهه نمرات متغیرها اندازه‌گیری شد. جهت تحلیل داده‌ها از روش تحلیل دیداری و نموداری و نیز محاسبه درصد بهبودی استفاده شد. تحلیل داده‌ها نشان داد که روان‌درمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی در اصلاح دلبستگی ناایمن اضطرابی و بهبود سبک عشق وسواس گونه زنان با سبک عشق وسواس‌گونه تاثیر داشت. همچنین نتایج نشان داد که روان‌درمانی تحلیلی مبتنی بر دلبستگی تاثیر ناچیزی بر اصلاح سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی زنان داشت، این یافته‌ها تلویحات عملی در عرصه‌های بالینی می‌توانند داشته باشند و موجب بهبود سبک عشق وسواس گونه و دلبستگی اضطرابی زنان شوند.

the effectiveness of attachment-based psychoanalytic psychotherapy in improving insecure attachment and obsessive love in women

the aim of this study was to investigate the effectiveness of attachment-based psychoanalytic psychotherapy inimproving insecure attachment and obsessive love in women with obsessive love style. the research design was in the framework of a single-subject experimental design with a single baseline with a follow-up. the statistical population of the study included all women referring to medical and counseling centers in mashhad who presented with problems in intimate relationships in 1998-99, that were selected by purposive sampling of three women. materials with a research design were measured at the baseline stage using the frilly et al.’s (2000) close relationship experience questionnaire and the phalango love addiction questionnaire (2012). then, in the intervention phase, during 50 sessions (two sessions of 45 minutes per week), attachment-based psychoanalytic psychotherapy was performed based on the model. in this regard, the scores of the variables were measured in the intermediate stage, after treatment and two month follow-up. for data analysis, visual and graphical analysis methods as well as calculation of recovery percentage were used. data analysis showed that attachment-based psychoanalytic psychotherapy was affected on improvement the anxious insecure attachment and obsessive love style also the results showed that attachment-based psychoanalytic psychotherapy had little effect on modifying the avoidant insecure attachment style of women. these findings can have practical implications in clinical fields and improve obsessive love style and anxious attachment in women.