رابطه رسالت فرزندپروری با بهزیستی روان‌شناختی و خودکارآمدی فرزندان با میانجی‌گری بهزیستی روان‌شناختی و خودکارآمدی مادران معلم جلال‌آباد افغانستان

احساس رسالت مادر در تربیت فرزند باعث می شود  تا مادران نسبت به فرزندان خود علاقه بیشتری نشان دهند و به گونه ی  موثر با آن ها ارتباط برقرار کنند. پژوهش حاضر با هدف طراحی و آزمون الگویی از رابطه علی بین رسالت فرزندپروری با بهزیستی روان‌شناختی و خودکارآمدی فرزندان با میانجی‌گری بهزیستی روان‌شناختی و خودکارآمدی والدینی در معلمان زن کشور افغانستان انجام گردید. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. شرکت‌کنندگان پژوهش شامل  250 معلم زن و 250  نفر از فرزندان آنها با طیف سنی 16 سال به بالا ساکن در شهر جلال آباد افغانستان بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. زنان شرکت‌کننده پرسشنامه احساس رسالت در تربیت فرزند (کولسن و همکاران،2012)،پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (ریف،1989) و خودکارآمدی والدینی (دومکا و همکاران، 1996) را تکمیل کردند. فرزندان پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران ،1982) را تکمیل نمودند. به منظور ارزیابی الگوی پیشنهادی از الگویابی معادلات ساختاری  و آزمودن اثرهای واسطه ای از روش بوت استراپ با استفاده از نرم افزار amos استفاده شد. یافته های تحقیق نشان دادند که الگوی طراحی شده از برازش نسبتاً مطلوبی برخوردار بود. علاوه برآن، نتایج پژوهش نشان داد ضرایب مسیرهای مستقیم رسالت فرزند پروری با بهزیستی روانشناختی زنان (81/. =β) ، با خودکارآمدی والدینی (71/. =β) ، با بهزیستی روانشناختی فرزندان (68/. =β) و با خودکارآمدی فرزندان (47/. =β) که همه آنها در سطح (p<0/001) معنادار بودند. همچنین رسالت فرزند پروری به صورت غیر مستقیم و از طریق بهزیستی روانشناختی زنان و خودکارآمدی والدینی بر بهزیستی روانشناختی و خودکارآمدی فرزندان اثر معنادار داشتند. پیشنهاد می شود برای افزایش بهزیستی روانشناختی و خودکار آمدی فرزندان، زنان با رسالت فرزند پروری خود آشنایی بیشتری پیدا کنند.

relationship between parenting calling in childrearing and psychological well-being, self-efficacy of children with mediating psychological well-being, parental efficacy, of women teachers in jalal abad afghanistan

the mother is the first person with whom the child has a relationship, so she has the most important role in child rearing. aim of the present study was to design and test a model of casual relationship between calling-childrearing and psychological well-being, self-efficacy of children with mediating psychological well-being, parental efficacy, of women teachers in jalal abad afghanistan. the study participants included 250 female teachers and 250 of their children aged 16 years living in jalalabad, afghanistan who were selected by random sampling. female participants completed the subjective sense of calling questionnaire (coulson et al., 2012), the psychological well-being questionnaire (reef, 1989), and the parental self-efficacy questionnaire (dumka et al., 1996). children completed the psychological well-being questionnaire (reef, 1989) and general self-efficacy questionnaire (scherer et al., 1982). in order to evaluate the proposed model, structural equation modeling and for testing of the mediators effects the bootstrap method of amos software was used. the research findings showed that the designed model had a relatively good model fit. in addition, the research findings showed that all direct paths of parenting calling to mother psychological well-being, parental self-efficacy, children’s psychological well-being and children’s self-efficacy were positive and significant. also, the parenting calling indirectly and through women’s psychological well-being and parental self-efficacy had a positive and significant effect on children’s psychological well-being and self-efficacy. it is suggested that in order to increase the psychological well-being and self-efficacy of children, women should become more familiar with their parenting calling.