اثربخشی مداخلات روانشناختی مثبت نگر بر رشد پس از آسیب و دیسترس روانشناختی بهبود یافتگان از کووید 19

شرایط اضطراری بهداشتی به دنبال شیوع کووید 19 تاثیرات متعددی بر جوامع داشته است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی مداخلات روانشناختی مثبت نگر بر رشد پس از آسیب و دیسترس روانشناختی بهبود یافتگان کووید 19 است.طرح مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بهبود یافتگان 25 تا 55 ساله شهر تهران است که 4 تا 8 هفته از ترخیص آنها گذشته و علایم افسردگی، اضطراب و استرس متوسط (براساس dass -21 ) داشتند . با روش نمونه گیری هدفمند 30نفرانتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش(15 نفر) و گواه( 15 نفر)گمارده شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه ای مداخلات روانشناختی مثبتنگر (فردی و آنلاین ) دریافت نمود . ابزار پژوهش پرسشنامه های رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996) و دیسترس روانشناختی 21-dass_ بود: تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کواریانس نشان داد مداخلات روانشناختی مثبت نگر بر افزایش رشد پس از آسیب و کاهش دیسترس روانشناختی موثر است و بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنا داری وجود دارد( p<0/001).مداخلات مثبت نگر در افزایش تمام مولفه های رشد پس از آسیب و کاهش دیسترس روانشناختی پس از بیماری افراد موثر است و بکارگیری این مدل، می تواند در بازتوانی روانشناختی بهبود یافتگان مفید باشد.

the effectiveness of positive psychological interventions on posttraumatic growth and psychological distress of recovered from covid 19

the world health emergency, following quid 19, has had a number of impacts on communities. the aim of the present study was to determine the effectiveness of positive psychological interventions on post traumatic growth and psychological distress. the study design was a quasi experimental type of pre test post test with a control and follow up group for 2 months. the statistical population of the study includes patients aged 25 to 55 years in tehran who had 4 to 8 weeks of discharge and had symptoms of depression, anxiety and moderate stress (based on dass 21 scores). by purposive sampling method, 30 people were selected and randomly assigned to two groups of experimental (15 people) and control (15 people). the experimental group received 8 sessions of 60 minutes of positive psychological interventions (individual and online). the research tools were teschchi and calhoun posttraumatic growth inventory (1996) and dass_21 psychological distress. the results of data analysis through mancova method showed that positive psychological interventions are effective in increasing posttraumatic growth and reducing psychological distress and there is a significant difference between the experimental and control groups (p <0.001). positive interventions are effective in increasing all components of posttraumatic growth and reducing psychological distress after illness and the use of this model can be useful in psychological rehabilitation of the recovered