مدل ساختاری پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی براساس طرحواره‌های هیجانی با نقش واسطه‌ای اضطراب امتحان

هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان براساس طرحواره‌های هیجانی با نقش واسطه‌ای اضطراب امتحان بود. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران در سال تحصیلی 99-98 بودند که از بین آنها 320 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند.  برای جمع آوری داده‌ها از  مقیاس اهمال‌کاری دانشجویان، پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر و مقیاس طرحواره‌های هیجانی لیهی استفاده شد. داده‌ها با روش مدل‌ معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که مدل مفهومی تدوین شده، برازندگی مطلوبی با داده‌های جمع‌آوری شده دارد. متغیرهای اضطراب امتحان و طرحواره‌های هیجانی به ترتیب بیشترین سهم را در تبیین واریانس اهمال‌کاری تحصیلی داشتند و در مجموع 31 درصد واریانس آن را تبیین می‌کنند. طرحواره‌های هیجانی به صورت مستقیم بر اهمال‌کاری تحصیلی اثر داشت. این متغیر همچنین به صورت غیرمستقیم از طریق اضطراب امتحان بر اهمال‌کاری تحصیلی اثرگذار بود. بر این اساس، داشتن باورهای منفی درباره هیجان‌ها، دانشجویان را مستعد اضطراب امتحان بالاتر می‌کند و از طریق افزایش اضطراب امتحان اهمال‌کاری تحصیلی را بالا می‌برد. بنابراین به نظر می‌رسد می‌توان با شناسایی طرحواره‌های هیجانی افراد و طراحی‌ مداخلات با هدف اصلاح این باورها به کاهش اضطراب امتحان و اهمال‌کاری تحصیلی آنها کمک کرد.

structural modeling of academic procrastination, based on emotional schemas: mediating role of test anxiety

the aim of this research was to predict students’ academic procrastination based on emotional schemas through the mediating role of test anxiety. the study was conducted with correlational a method. the study population included all undergraduate students of shahid beheshti university of tehran in the academic year of 2019-20. using multi-stage cluster sampling 320 subjects were selected. the procrastination assessment scale for students, spielberger test anxiety questionnaire and leahy emotional schemas scale were used to collect data. data were analyzed by structural equation modeling. findings showed that the developed conceptual model had a good fitness with the collected data. test anxiety and emotional schemas explained a total of 31% of variance in academic procrastination. emotional schemas had a direct effect on academic procrastination. this variable also had an indirect effect on academic procrastination through test anxiety. accordingly, having negative beliefs about emotions predisposes students to higher test anxiety and increases academic procrastination through increasing test anxiety. therefore, it seems that by identifying people’s emotional schemas and designing interventions to correct these beliefs, it could help reduce their test anxiety and academic procrastination.