اثربخشی آموزش فنون ذهن آگاهی بر بهزیستی روان‌شناختی با نقش تعدیلی اهداف پیشرفت اجتماعی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش فنون ذهن آگاهی بر بهزیستی روان‌شناختی دانشجویان با نقش تعدیلی اهداف پیشرفت اجتماعی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان به تعداد 4908 بود که 120 نفر انتخاب و بر اساس نمرات پرسشنامه اهداف پیشرفت اجتماعی در گروه آزمایش و کنترل جای‌دهی شدند. آزمودنی‌های گروه آزمایش طی 8 جلسه‌ی 60 دقیقه‌ای و طی 2 ماه مورد آموزش فنون ذهن آگاهی قرار گرفتند، درحالی‌که آزمودنی‌های گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکردند. همه آزمودنی‌های گروه آزمایش و کنترل قبل و بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه بهزیستی روان‌شناختی ریف مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس دوراهه تک متغیری مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که فنون ذهن آگاهی منجر به بهبود معنی‌دار گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در متغیر بهزیستی روان‌شناختی به تفکیک اهداف پیشرفت اجتماعی شد. همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین میانگین بهزیستی روان‌شناختی دو گروه آزمایش و کنترل در زیرگروه عملکردگرا و عملکردگریز تفاوت معنی‌داری از نظر آماری وجود دارد و اهداف عملکردگرا و عملکردگریز توانستند اثر آموزش فنون ذهن‌آگاهی را بر بهزیستی روان‌شناختی دانشجویان تعدیل کنند؛ بنابراین با به‌کارگیری فنون ذهن آگاهی و همچنین توجه به نقش تعدیلی اهداف پیشرفت می‌توان بهزیستی روان‌شناختی را افزایش داد.

The Effectiveness of Mindfulness Techniques Training on Psychological Well-Being Based on the Modulatory Effects of Social Achievement Goals in Student of Aazarbaijan Shahid Madani University

The purpose of present research was to investigate the effectiveness of Mindfulness Techniques Training on Psychological WellBeing Based on the Modulatory Effects of Student Social Achievement Goals. This is a quasiexperimental study with pretest posttest and control group. The study population consisted of students of the Azarbaijan Shahid Madani University, with 4908 students, 120 people were selected and based on the scores of the Scale of Social achievement goals, they were placed in the experimental and control group. The experimental group received training in Mindfulness Techniques in 8 sessions of 60 minutes and 2 months, while the control group did not receive any training. All subjects of the experimental and control group before and after the training were evaluated using Psychological wellbeing Questionnaire. Data were analyzed using TwoWay Ancova analysis method. The findings indicated that mindfulness techniques led to a significant improvement in the experimental group compared with the control group in the psychological wellbeing variable with the breakdown of Social achievement goals. Also, the results of post hoc test showed that there is a significant difference between the mean of psychological wellbeing of the experimental and control group in the subgroup of functionoriented and the neglected function. The unctionoriented and the neglected function goals were able to modify the effect of teaching mindfulness techniques on psychological wellbeing of the students. Therefore, psychological wellbeing can be increased by employing mindfulness techniques as well as by considering the moderating role of the social achievement goals.