اثربخشی آموزش گروهی والدین مبتنی بر رویکرد خانواده درمانی ستیر بر سازگاری و اعتیاد به اینترنت در نوجوانان دختر شهر تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی والدین مبتنی بر رویکرد خانواده درمانی ستیر بر سازگاری و اعتیاد به اینترنت نوجوانان دختر شهر تبریز بود. این پژوهش، نیمه آزمایشی بود و در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه معتاد به اینترنت شهر تبریز در سال تحصیلی 97-1396 ووالدین آنها بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از این دانش آموزان به همراه والدین آنها بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله و 2 ماه بعد از مداخله به پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت یانگ(1996 )و سازگاری نوجوانان سینها وسینگ (1993 )پاسخ دادند. گروه آزمایش 8جلسه 120دقیقه ای خانواده درمانی گروهی دریافت کردند و گروه گواه در فهرست انتظار بود و مداخلهای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا)مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش والدین با رویکرد خانواده درمانی ستیر به طور معنی داری موجب بهبود سازگاری و اعتیاد به اینترنت در بین نوجوانان گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه در مرحله پس آزمون و پیگیری دو ماهه شده است (p<0/001)بنابراین، پیشنهاد میشود مشاوران و درمانگران برای بهبود سازگاری و اعتیاد به اینترنت نوجوانان از روش خانواده درمانی مبتنی بر رویکرد ستیر استفاده نمایند.