ارائه‌ مدل پیش‌بینی احساس تنهایی دختران بر اساس سبک‌های دلبستگی مادران با واسطه‌گری مشکلات تنظیم هیجانی

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل جهت پیش بینی احساس تنهایی بر اساس سبکهای دلبستگی مادران با واسطه گری مشکلات تنظیم هیجانی دختران نوجوان دبیرستانی انجام شد. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. در این پژوهش جامعه آماری را دانش آموزان پایه نهم (و مادرانشان) در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل دادهاند که در مجموع 278دانش آموز دختر ومادرانشان (556نفر)مورد مطالعه قرار گرفتند. روش نمونه گیری پژوهش، روش نمونه گیری خوشه ای بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های احساس تنهایی راسل، سبک دلبستگی کولینز و مقیاس دشواریهای تنظیم هیجانی گراتز و رومر استفاده شد. همچنین به منظور طراحی یک مدل مناسب از تحلیل مسیر برای پیش بینی احساس تنهایی در دانش آموزان استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که با افزایش سبک دلبستگی اضطرابی مادران و مشکلات تنظیم هیجانی، احساس تنهایی دختران افزایش یافته است و با افزایش سبک دلبستگی نزدیکی، احساس تنهایی کاهش یافته است. در واقع بین سبکهای دلبستگی و مشکلات تنظیم هیجانی با احساس تنهایی رابطه وجود دارد و تنها رابطه بین سبک دلبستگی وابستگی و احساس تنهایی معنی دار نبود. در نتیجه میتوان گفت که یافته های این پژوهش نشان داد که مدل پیشنهادی احساس تنهایی از برازش خوبی برخوردار است و تاثیر این ارتباط بدین اندازه است که زمینه رشد مطلوب و یا آماده سازی بستر نامطلوب برای ایجاد احساس تنهایی را در زندگی نوجوان فراهم میسازد.