اثربخشی واقعیت‌درمانی به شیوه گروهی بر کاهش رفتارهای سهل انگارانه و افزایش مسئولیت‌پذیری دانشجویان

اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﯿﯿﻦ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ واﻗﻌﯿﺖ درﻣﺎﻧﯽ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎری و اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮی در داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن دﺧﺘﺮ اﺟﺮا ﺷﺪ. روش ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﻤﻪآزﻣﺎﯾﺸﯽ ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن- ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮔﻮاه ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﮥ آﻣﺎری اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی ﺧﻮﺷﻪ ای داﻧﺸﮑﺪه ﻫﺎی ﺣﻘﻮق و ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﻧﺘﺨﺎب و ﺳﭙﺲ از ﺑﯿﻦ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﻣﻘﻄﻊ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ اﯾﻦ دو داﻧﺸﮑﺪه 100 ﻧﻔﺮ ﮐﻪ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﻨﯽ 19 ﺗﺎ 24 ﺳﺎل ﺑﻮدﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎری و ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮی در ﻣﻮرد اﯾﻦ 100 داﻧﺸﺠﻮی دﺧﺘﺮ ﻣﻘﻄﻊ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ اﺟﺮا و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻌﺪاد 24 ﻧﻔﺮ از داﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺮه را از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎری و ﭘﺎﺋﯿﻦﺗﺮﯾﻦ ﻧﻤﺮه را از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮی ﮐﺴﺐ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب و در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد ﻫﺮ ﮔﺮوه 12 ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺮای اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮی و ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎری اﻋﻀﺎی ﻧﻤﻮﻧﻪ از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎری ﺗﺎﮐﻤﻦ (1995) و ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮی ﮐﺮدﻟﻮ (1389) اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﭘﺲ از اﺟﺮای ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ روی ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل و آزﻣﺎﯾﺶ، اﻋﻀﺎی ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪﻣﺪت 8 ﺟﻠﺴﻪ و ﻫﺮ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪﻣﺪت 90 دﻗﯿﻘﻪ در ﺟﻠﺴﺎت واﻗﻌﯿﺖ درﻣﺎﻧﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ، ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از اﻋﻀﺎی ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل در ﺟﻠﺴﺎت واﻗﻌﯿﺖ درﻣﺎﻧﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم دوره واﻗﻌﯿﺖ درﻣﺎﻧﯽ، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻣﺠﺪداً در ﻣﻮرد ﻫﺮ دو ﮔﺮوه اﺟﺮا ﺷﺪ. داده ﻫﺎ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار 23-spss ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ آﻣﻮزش واﻗﻌﯿﺖ درﻣﺎﻧﯽ، ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎری را در داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﮐﺎﻫﺶ و ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮی را در آﻧﺎن اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ.