نقش واسطه‌ای خوددلسوزی در رابطه با تنظیم هیجانی و سازگاری روانی- اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش‌آموزان دارای اختلالات یادگیری

هدف از پژوهش حاضر نقش واسطه ای خوددلسوزی در رابطه با تنظیم هیجانی و سازگاری روانی-اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری بود. مطالعه حاضر، از نوع توصیفی همبستگی بود. تعداد 250 نفر از دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری شهرستان مهریز به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و با استفاده از جدول مورگان و کرجسی دراین پژوهش شرکت کردند. ابزارهای پژوهش شامل  مقیاس خودکارآمدی تحصیلی چمرس و همکاران (2001)؛ پرسش نامه تنظیم هیجان گراس و جان (2003)؛ پرسش نامه سازگاری دانش آموزان سینها و سینگ (1993) و مقیاس خوددلسوزی ریس و همکاران (2011) بود. برای بررسی مدل پژوهش از روش دو مرحله ای پیشنهاد شده توسط اندرسون و گربینگ (1988) و ویرایش بیست و دوم نرم افزار مدل سازی معادلات ساختاری amos استفاده شد. نتایج نشان داد که تنظیم هیجان و سازگاری روانی-اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی رابطه معنادار دارد. به این معنی که تنظیم هیجان و سازگاری روانی-اجتماعی پیش بینی کننده متغیر مستقل است. هم چنین خوددلسوزی هم توانست نقش واسطه ای بین تنظیم هیجان و سازگاری روانی-اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی داشته باشد.