اثربخشی درمان شناختی- تحلیلی بر بهبود روابط موضوعی و مکانیسم‌های دفاعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی-تحلیلی بر روابط موضوعی و مکانیسم‌های دفاعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام شد. این پژوهش از نوع تجربی بوده و از طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل و مرحله‌ پیگیری استفاده شد. نمونه پژوهش شامل 30 مرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود که به صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در نهایت پس از افت آزمودنی‌ها 28 نفر تا پایان مداخلات و ارزیابی‌ها باقی ماندند. درمان شناختی-تحلیلی برای گروه آزمایش اجرا شد. در سه مرحله‌ پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های روابط موضوعی بل و همکاران (1986) و سبک‌های دفاعی اندرز و همکاران (1993) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان شناختی-تحلیلی در بهبود روابط موضوعی و کاهش دفاع‌های نوروتیک و رشدنایافته افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی موثر بوده است (0.001> p). درمان شناختی-تحلیلی راهبردی مناسب برای بهبود روابط موضوعی و کاهش دفاع‌های نوروتیک و رشدنایافته در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی است و می‌توان از آن به‌عنوان یک شیوه‌ مداخله موثر استفاده کرد.