هم‌سنجی اثربخشی رویکردهای تلفیقی هیجان‌مدار-گاتمن و راهبردی-راه‌حل‌محور بر بازیابی صمیمیت زناشویی در زوجین متقاضی طلاق

در بررسی علت طلاق توجه به علل فردی و روانشناختی از جمله صمیمیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف پژوهش حاضر هم سنجی اثربخشی رویکردهای تلفیقی هیجان مدار-گاتمن و راهبردیراه حل محور بر بازیابی صمیمیت در زوجین متقاضی طلاق بود. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک آزمودنی از نوع خط پایه چندگانه، استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه زوج های متقاضی طلاق مراجعه کننده به کلینیک های روان شناسی و مشاوره ای شهر پلدختر بود. در بین جامعه آماری شش زوج (12 نفر) متقاضی طلاق به عنوان نمونه آماری با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. درمان با رویکردهای تلفیقی هیجان مدار-گاتمن و راهبردیراه حل محور در سه مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری انجام شد و زوج ها به پرسشنامه واکر و تامپسون (1983) پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (rci) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هر دو رویکرد بر هدف های درمان تاثیر داشته اند، اما رویکرد تلفیقی هیجان مدار-گاتمن در رسیدن به هدف های درمان معنادارتر و موفق تر بوده است. بنابر این، نتیجه گرفته می شود که برای بازیابی و افزایش صمیمیت در زوجین متقاضی طلاق، می توان از رویکرد تلفیقی هیجان مدار-گاتمن در جلسات درمانی و مشاوره ای استفاده کرد.