مقایسه اثربخشی درمان شناختی و فراشناختی در کاهش نگرانی و افزایش خودکارآمدی در معلمان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی فرا شناخت درمانی با درمان شناختی در کاهش نگرانی و افزایش خود کارآمدی معلمان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. این پژوهش از نوع مطالعه تک آزمودنی و نمونه گیری داوطلبانه بود. برای این کار 6 معلم شهر تبریز با تشخیص اختلال اضطراب فراگیر، بر اساس شدت اختلال (خفیف تر یا شدید) همتا شده به صورت تصادفی در دو گروه جای گرفتند. شرکت کنندگان در پژوهش به صورت غیرتصادفی (نمونه گیری هدفمند) از هلال احمر تبریز انتخاب شدند. مصاحبه ساختاریافته بر اساس ویرایش چهارم راهنمای آماری تشخیص اختلالات روانی و پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا و خودکارآمدی معلمان استفاده شد. درمان فردی فراشناخت در 12 جلسه هفتگی و درمان شناختی12جلسه اجرا شد. پرسشنامه ها در خط پایه، انتهای درمان و پیگیری یک ماهه تکمیل شدند. برای تحلیل داده ها از شاخص درصد بهبودی استفاده شد. یافته ها نشان دهنده اثربخشی هر دو درمان در شرکت کننده ها، با دامنه درصدهای بهبودی متفاوت در هر فرد بود. میانگین درصدهای بهبودی شرکت کننده ها برای هر دو درمان برای خود کارآمدی تفاوت معناداری نداشت. اما فراشناخت درمانی در کاهش نگرانی بیشتر اثربخش بود. درصد بهبودی همه شرکت کننده ها در دوره پیگیری ادامه یافت.