اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مذهب محور بر تاب آوری و نگرش های ناکارآمد زنان مبتلا به ام اس شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، تبیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری گروهی مذهب محور بر تاب آوری و نگرش های ناکارآمد زنان مبتلا به ام اس شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. نمونه آماری این پژوهش شامل 30 زن مبتلا به ام اس با نگرش ناکار آمد بالا و تاب آوری پایین بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و به طور همتاسازی انتخاب شدند. آنها از نظر مبتلا بودن به ام اس و داشتن یک انحراف معیار بالاتر از میانگین در پرسشنامه نگرش های ناکار آمد و یک انحراف معیار پایین تر از میانگین در پرسشنامه تاب‌آوری و سایر متغیر های مورد نظر پژوهش همگون بودند. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم و در مورد گروه آزمایش10 جلسه 45 دقیقه ای روان درمانی شناختی-رفتاری مذهب محور بر مبنای درمان چندوجهی اسلامی اجرا گردید، اما گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته های پژوهشی نشان دادند که بین گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای روان درمانی شناختی-رفتاری مذهب محور تفاوت معنادار وجود داشت (0.05>p)، نتایج پژوهش نشان دهنده‌ موثر بودن درمان شناختی-رفتاری مذهب‌محور در افزایش تاب آوری و کاهش نگرش های ناکارآمد زنان مبتلا به ام اس، بود.