اثربخشی گروه درمانی شناختی-تحلیلی بر ساختار شخصیت بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی- تحلیلی بر ساختار شخصیت بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش20 نفر از مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در زندان شهرستان سمنان بودند که توسط روانپزشک براساس مصاحبه بالینی ساختاریافته، آزمون چندمحوری بالینی میلون-3 انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10نفر) و کنترل (10نفر) گمارده شدند. و پرسشنامه ساختار شخصیت را در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. گروه آزمایش طی 16 جلسه 120 دقیقه ای دوبار در هفته تحت گروه درمانی درمان شناحتی-تحلیلی قرار گرفتند. داده ها به روش تحلیل کواریانس تک متغیری تحلیل شدند. یافته های این پژوهش نشان داد که درمان شناختی تحلیلی پس از 5 و 10 جلسه مداخله اثر معناداری در افزایش یکپارچگی ساختار شخصیت گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نداشت، اما پس از 16 جلسه مداخله و دوره پیگیری یک ماهه اثر معناداری در بهبود این علایم مشاهده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان شناختی تحلیلی به شیوه گروهی، راهبردی موثر در بهبود ساختار و یکپارچگی شخصیت مرزی بوده و می توان از آن به عنوان روش درمانی موثر بهره برد.