اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انطباق یافته زوجی با زوج درمانی یکپارچه نگر بر پریشانی روانشناختی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه ای اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انطباق یافته زوجی با زوج درمانی یکپارچه نگر بر پریشانی روانشناختی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان انجام گرفت. مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون سه گروه بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران مبتلا به سرطان و همسران آنها که به بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه می کردند، از جامعه آماری یاد شده 45 زوج از زوجینی که نمرات پایینی در تعارضات زناشویی کسب کردند، به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. در هر سه گروه پرسشنامه سنجش پریشانی روانشناختی کسلر در پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد و در گروه های آزمایش، پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انطباق یافته زوجی و پروتکل زوج درمانی یکپارچه نگر (ibct) مورد اجرا قرار گرفت و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه ها بعد از تعدیل نمرات پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود دارد و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و زوج درمانی یکپارچه نگر موجب کاهش معنی دار نمرات پریشانی روانشناختی شده است. با توجه به تاثیر و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و زوج درمانی یکپارچه نگر بر پریشانی روانشناختی می توان درمان های روانشناختی را به عنوان درمان مکمل برای درمان های دارویی و پزشکی ارائه داد.