رابطه علی خشونت خانوادگی (خشونت فیزیکی و خشونت عاطفی) و متغیرهای اجتماعی (ساختار محله و مشارکت مدرسه) با رفتار ضداجتماعی نوجوانان پسر کانون اصلاح و تربیت با میانجی گری تکانشگری، خودمهارگری و جسارت

هدف این تحقیق، بررسی رابطه علی خشونت خانوادگی (خشونت فیزیکی و عاطفی) و متغیر اجتماعی (ساختار محله و مشارکت مدرسه) با رفتار ضداجتماعی نوجوانان پسر کانون اصلاح تربیت شهر اهواز و کارون با میانجی گری تکانشگری، خودمهارگری و جسارت بود. نتایج پژوهش با روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. جامعه آماری این پژوهش تمام پسران موجود در کانون اصلاح و تربیت شهر اهواز و کارون بود. از این جامعه تعداد 100 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. از شرکت کنندگان خواسته شد که پرسشنامه کودک آزاری (ctq) برنستاین، سیاهه رفتار ضداجتماعی، وازرونی و همکاران، مقیاس خودمهارگری تانجنی و بامیستر، سیاهه محیط مدرسه و کلاس درس، آلفرد، مروین و رابرت، مقیاس تکانشگری بارات (bis-11) پاتون و استنفورد و مقیاس ساختار محله، فریاس- آرمنتا، لوپز- اسکوبار و دیاز مندز و مقیاس تنوع کودک و نوجوان (sdca) لاهی و همکاران را تکمیل نمایند. نتایج پژوهش نشان داد که، خشونت خانوادگی و متغیرهای اجتماعی محله و مدرسه دارای اثر مستقیم بر رفتار ضداجتماعی بودند. همچنین متغیرهای فردی تکانشگری، جسارت و خود مهارگری نیز رابطه معنی دار با رفتار ضداجتماعی داشتند. اما خودمهارگری و تکانشگری با ساختار محله رابطه نداشتند.