اثربخشی یادگیری خودتنظیمی مبتنی برالگوی پینتریچ برحل مسئله/ برنامه ریزی/ سازمان دهی و سازمان دهی رفتاری- هیجانی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی دارای اختلال خواندن تبریز

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی یادگیری خودتنظیمی بر اساس الگوی پینتریچ برحل مسئله/برنامه ریزی/سازمان دهی و سازمان دهی رفتاری-هیجانی دانش آموزان ابتدایی نارساخوان بود. روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان پسر ابتدایی دارای اختلال خواندن ناحیه یک تبریز در سال تحصیلی 95-94 بود، که از بین آنها 30 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. برای جمع آوری داده های پژوهش از آزمون عصب- روانشناختی کانرز (2004) استفاده شد. گروه آزمایش 8 جلسه یک ساعته آموزش خودتنظیمی مبتنی برالگوی پینتریچ را دریافت کرد؛ درحالی که گروه کنترل مداخله ای را دریافت نکرد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که روش خودتنظیمی براساس الگوی پینتریچ تاثیر مثبتی بر حل مسئله/برنامه ریزی/سازمان دهی و سازمان دهی رفتاری- هیجانی این دانش آموزان دارد. بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت آموزش خودتنظیمی به عنوان روشی موثر می تواند در بهبود کارکردهای اجرایی و در نهایت بهبود مشکلات یادگیری دانش آموزان دارای نارساخوانی استفاده گردد.