الگوی ساختاری- جنسیتی برای روابط بین معنا در زندگی با صمیمیت و سازگاری زناشویی

هدف از پژوهش حاضر تدوین الگوی ساختاری-جنسیتی برای بررسی روابط بین معنا در زندگی با صمیمیت و سازگاری زناشویی بود. در یک طرح توصیفی-مقطعی، 480 دانشجوی متاهل دانشگاه‌های شهر تهران در سال تحصیلی 95-1394 به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامه معنا در زندگی استیگر، مقیاس صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر و پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک و والاس پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارهای spss و lisrel و به شیوه معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین معنا در زندگی (وجود معنا و جستجوی معنا) با صمیمیت زناشویی و سازگاری زناشویی رابطه مستقیم وجود دارد (p<0/01). همبستگی بین وجود معنا و جستجوی معنا مثبت بود (p<0/01). بین صمیمت زناشویی و سازگاری زناشویی نیز همبستگی مثبت به دست آمد (p<0/01). همچنین بین معنا در زندگی (وجود معنا و جستجوی معنا)، صمیمیت زناشویی و سازگاری زناشویی در زنان و مردان روابط ساختاری کافی به دست آمد اما این الگوی روابط ساختاری در گروه زنان از برازش مطلوب‌تری برخوردار بود (0.06=rmsea، 0.92=gfi، 0.90=agfi، 0.97=cfi، 0.96=nfi). این یافته‌ها تلویحاً پیشنهاد می‌کند مداخلات معنابخشی‌ زندگی به ویژه در جامعه زنان به پیامدهای زناشویی بهتری ختم می‌شود.