اثربخشی آموزش گروهی حل مساله شناختی- اجتماعی بر میزان تکانشوری و خودکنترلی دانش آموزان زورگو

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروهی حل مسئله شناختی- اجتماعی بر تکانشوری و خودکنترلی دانش آموزان زورگو بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش-آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان زورگو در سالتحصیلی 94-1393 در مدارس شهرستان مشگین شهر بودند که 32 دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ایی چندمرحله ایی از میان جامعه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تجدیدنظر شده زورگویی الویوس، پرسشنامه تکانشوری و پرسشنامه خودکنترلی استفاده گردید. گروه آزمایش در 8 جلسه تحت آموزش قرار گرفته و در طی این جلسات به گروه کنترل هیچ نوع آموزشی داده نشد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد بین دانش آموزان زورگو گروه آزمایش و گروه کنترل در تکانشوری و خودکنترلی تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر میانگین مولفه های تکانشوری و خودکنترلی گروه آزمایش بعد از آموزش حل مسئله شناختی- اجتماعی متفاوت است. این نتایج حاکی است که آموزش حل مسئله شناختی- اجتماعی می تواند تکانشوری و خود کنترلی دانش آموزان زورگو را تعدیل نماید.