اثربخشی آموزش بازداری پاسخ بر میزان توجه و بهبود مهارت‌های حرکتی دانش‌آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی

مطالعه حاضر با هدف نشان دادن تاثیر آموزش بازداری پاسخ بر میزان توجه انتخابی و بهبود مهارت های حرکتی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی صورت گرفته است. پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شده است. نمونه مورد بررسی در این مطالعه 40 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی بود که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 20 کودک). گروه آزمایش طی ده جلسه 1 ساعته برنامه آموزش بازداری پاسخ دریافت کردند. به منظور ارزیابی شدت اختلال از مقیاس درجه‌بندی کانرز فرم والدین (1978) و نیز مصاحبه بالینی با استفاده از فهرست تشخیصی اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی بر اساس نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی فرم والدین (انجمن روان پزشکی آمریکا، 2013) استفاده شده است. داده های این پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که نمره توجه انتخابی و مهارت های حرکتی در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون بعد از گذراندن جلسات آموزشی به طور معناداری بهبود یافته است. با توجه به نتایج می توان گفت که این برنامه درمانی در بهبود توجه انتخابی و مهارت-های حرکتی دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی موثر واقع شده است. پیشنهاد می شود که متخصصان با اجرای برنامه آموزشی بازداری پاسخ در موقعیت های بالینی، توجه انتخابی و مهارت های حرکتی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی را ارتقاء بخشند.