پیش بینی کننده های روانشناختی رضایت از زندگی در دانش آموزان و والدین

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی کننده های رضایت از زندگی در دو نسل والدین و دانش آموزان انجام شد. بدین منظور از میان دانش آموزان و والدین آنها در مناطق 15 تا 20 شهر تهران، 224 نفر دانش آموز و 127 نفر از والدین آنها به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به مقیاس های رضایت از زندگی (lss)، بهزیستی روان شناختی، عاطفه مثبت و منفی (panas)، چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده، امید و جهت گیری مذهبی آلپورت پاسخ دادند. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده و داده ها با روش رگرسیون چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که در والدین متغیر امید به تنهایی و در نسل دانش آموزان متغیرهای امید، پذیرش خود، حمایت اجتماعی، عاطفه منفی، مذهب درونی و ارتباط مثبت، نیرومندترین پیش بینی کننده های رضایت زندگی بودند. براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت برای افزایش رضایت زندگی در هر دو نسل لازم است تمرکز ویژه ای به امید به عمل آید. همچنین می توان نتیجه گرفت برای افزایش رضایت زندگی در هر دو نسل لازم است بر متغیرهای دیگر (پذیرش خود، حمایت اجتماعی، مذهب درونی و ارتباط مثبت) هم تمرکز به عمل آید.