رابطه هشیاری فراگیر و توانایی هم ذهنی: نقش تعدیل کننده آمادگی عصب روانشناختی sc

پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی می باشد. هدف پژوهش تعیین رابطه هشیاری فراگیر با توانایی هم ذهنی و ویژگی عصب روانشناختی اسکیزوفرنیا و تعیین اثر تعدیل کننده ویژگی اسکیزوفرنیا در رابطه میان هشیاری فراگیر و توانایی هم ذهنی بود در یک گروه غیربالینی بود. بدین منظور، نمونه ای شامل 220 دانشجو (110 پسر و 110دختر)، به صورت تصادفی چندمرحله ای از دانشگاه های شهرستان بناب انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هشیاری فراگیر کنتاکی (kims)، مقیاس 78 سوالی اسکیزوفرنی آزمون mmpi 2، و آزمون ذهن خوانی از طریق تصویر چشم (rmet)، استفاده شد. یافته ها نشان داد هرچه هشیاری فراگیر در فرد بیشتر می شد، توانایی هم ذهنی نیز در وی بیشتر، و ویژگی عصب روانشناختی sc در وی کمتر می شد. همچنین، هرچه ویژگی عصب روانشناختی sc در فرد بیشتر می شد، توانایی هم ذهنی در وی کمتر می شد. بنابه نتایج تحلیل رگرسیون خطی، نقش پیش‌بینی‌کنندگی توانایی هم ذهنی، و ویژگی عصب روانشناختی sc در هشیاری فراگیر تایید ‌شد (p<0.01). به گونه ای که، توانایی هم ذهنی، به تنهایی 65٪ از واریانس هشیاری فراگیر را، و آمادگی عصب روانشناختی sc، به تنهایی 14% از واریانس هشیاری فراگیر را تبیین می کردند. همچنین، انجام تحلیل رگرسیون تعدیلی، نقش تعدیل کنندگی ویژگی عصب روان شناختی sc در ارتباط بین توانایی هم ذهنی و هشیاری فراگیر را تایید کرد (p< 0.05).