رابطه جهت گیری هدف پیشرفت و خودارزشمندی با کمک خواهی تحصیلی دانش آموزان

کمک خواهی تحصیلی یکی از مهم ترین راهبردهای یادگیری است که جهت گیری هدف پیشرفت و خودارزشمندی به عنوان عوامل موثر در این زمینه مورد توجه واقع شده است. هدف پژوهش حاضر رابطه جهت گیری هدف پیشرفت و خودارزشمندی با کمک خواهی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه ناحیه 4 آموزش و پرورش شهر تبریز در سال تحصیلی 96-1395 بودند که از این جامعه تعداد 340 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کمک خواهی تحصیلی حبیبی و سرمد (1385)، پرسشنامه جهت گیری هدف پیشرفت الیوت و مک گریگور (2001) و پرسشنامه خودارزشمندی کروکر و همکاران (2003) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون معناداری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه (همزمان) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین جهت گیری تسلط گرایش، عملکرد گرایش با کمک خواهی تحصیلی رابطه مثبت و معنادار و بین عملکرد اجتناب با کمک خواهی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین خودارزشمندی با کمک خواهی تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از سویی نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای جهت گیری هدف پیشرفت عملکرد گرایش و جهت گیری هدف تسلط اجتناب و متغیر خودارزشمندی قادرند تغییرات متغیر ملاک (کمک خواهی تحصیلی) را در دانش آموزان به طور معناداری پیش بینی کنند. بنابراین طرح ریزی مطالعات بیشتر جهت شناخت عوام اثرگذار در ارتقای جهت گیری هدف و خودارزشمندی و رفتار کمک خواهی تحصیلی توصیه می شود.