بررسی دیدگاه مدیران مراکز علمی کشور در زمینه استقلال دانشگاهی در ایران

استقلال دانشگاهی در ایران روند پُر فرازونشیبی را در هفت دهه گذشته پشت سر گذاشته است. هم‌اکنون چهارمین مرحله از اعطای اختیارات به دانشگاه‌ها در قالب بند الف ماده 49 قانون برنامه چهارم توسعه در حال اجراست، اما تحقق کامل مفاد آن با موانعی روبه‌روست؛ ازاین‌رو آگاهی از نحوه نگرش مدیران مرکز علمی کشور نسبت به مقوله پیچیده استقلال دانشگاهی و آثار و پیامدهای آن اهمیت دارد.مطالعه حاضر که در سال 1387 صورت‌گرفته پیمایشی از نوع نگرش‌سنجی است. در این مطالعه ابتدا متغیرهای تشکیل‌دهنده مفهوم استقلال دانشگاهی در چهار گروهِ استقلال مالی، خودگردانی اداری، آزادی آکادمیک و استقلال در ارتباطات ملی و بین‌المللی شناسایی شد. سپس نگرش سه گروه از مدیران مراکز علمی نسبت به این مولفه‌ها و میزان اهمیت آنها سنجیده شد. در نهایت پس از شناسایی آثار و پیامدهای استقلال دانشگاهی در ایران (مشتمل بر 19 مورد) با استفاده از آزمون نسبت دوجمله‌ای مشخص شد که پاسخگویان کدامیک از این عوامل را به عنوان آثار و پیامد تلقی می‌کنند.