مقایسه وضعیت گذشته و موجود اعتبارسنجی با وضعیت مطلوب در آموزش عالی ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت گذشته و موجود اعتبارسنجی در نظام آموزش عالی ایران بر اساس الگوی بومی از اعتبارسنجی؛ و نیز تحلیل تطبیقی آن با الگوی مرجع به عنوان وضعیت مطلوب انجام شد. روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی؛ از نظر روش جمع‌آوری داده‌ها، توصیفی؛ و از نظر ماهیت داده‌ها، کمی بود. جامعه آماری پژوهش شامل 3 گروه اساتید آموزش عالی، کارشناسان حوزه آموزش عالی و دانشجویان دکتری آموزش عالی بود. به این ترتیب، با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی و تعیین حجم نمونه بر اساس جدول کریسی و مورگان (1970)، 92 نفر به عنوان نمونه‌ی آماری انتخاب شد. ابزار اندازه‌گیری پژوهش، پرسشنامه‌ وضعیت گذشته و موجود اعتبارسنجی نظام آموزش عالی ایران، همچنین، پرسش‌نامه‌ وضعیت مطلوب اعتبارسنجی نظام آموزش عالی ایران بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از فنون آمار استنباطی شامل آزمون کلوموگرف- اسمیرنوف، آزمون t تک نمونه‌ای، آزمون t گروه‌های همبسته، ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون، تحلیل کوواریانس، مدل یابی معادلات ساختاری، آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی به نام آزمون توکی بهره گرفته شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد، وضعیت گذشته و موجود اعتبارسنجی آموزش عالی نامطلوب بوده و با وضعیت مطلوب، تفاوت، فاصله و عدم همبستگی دارد. همچنین، بین دیدگاه خبرگان علمی، راجع به وضعیت گذشته، موجود و مطلوب تفاوت معنی‌داری وجود دارد.بحث و نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که، بین وضعیت گذشته و موجود اعتبارسنجی نظام آموزش عالی کشور و وضعیت مطلوب، شکاف عمیق وجود دارد.

comparing the past and existing situation with the optimal situation of accreditation in iran's higher education

objective: the present study was conducted with the aim of investigating the past and existing situation of accreditation in iran’s higher education system based on a native model of accreditation and its comparative analysis with the reference model as the optimal situation. methodology:this research, in terms of purpose was applied, in terms of data collection method was descriptive, and in terms of the nature of the data was quantitative. the statistical population of the study consisted of three groups: higher education professors, experts in higher education and ph.d candidates of higher education. hence, using random sampling and sample size determination based on krejcie & morgan’s (1970) table, 92 persons were selected as the statistical sample. research measurement tools were the questionnaire of past and existing situation of accreditation in iran’s higher education system and the questionnaire of optimal situation of accreditation in iran’s higher education system. to analyze the data, the following inferential statistics techniques were used: kolmogorov–smirnov test, one sample t test, paired sample t test, pearson’s product-moment correlation coefficient, covariance, structural equation modeling, one-way analysis of variance (anova) and post-hoc test called tukey’s test. findings:the findings of the study showed that the past and existing situation of higher education accreditation was unfavorable and there is a difference, gap and lack of correlation with optimal situation. in addition, there was a significant difference among the viewpoints of scientific experts about the past, existing and optimal situation. discussion and conclusion: it can be concluded that there is a deep gap between the past and existing situation of higher education accreditation and optimal situation