برنامه درسی کارآفرین محور راهبرد بحران هویت در آموزش عالی (مورد مطالعه : فارغ التحصیلان رشته علوم تربیتی)

مقاله حاضر باهدف بررسی و تعیین نقش برنامه درسی کارآفرین محور به‌عنوان راهبرد بحران هویت در آموزش عالی (موردمطالعه: فارغ‌التحصیلان رشته علوم تربیتی) تدوین شده است. این تحقیق از نوع تحقیقات آمیخته (کمی و کیفی) و کاربردی می‌باشد و جامعه آماری تحقیق را اساتید حوزه کارآفرینی و فعالان بخش کارآفرینی و دانشجویان رشته علوم تربیتی در سطح شهر تهران تشکیل می‌دهند که از کل جامعه در بخش کیفی 23 نفر از استادان و کارآفرینان و فارغ‌التحصیلان رشته علوم تربیتی برای نمونه با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و در بخش کمی 125 نفر از اساتید و کارآفرینان و فارغ‌التحصیلان رشته علوم تربیتی با استفاده از جدول مورگان با روش نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در این پژوهش متغیرهای سیاست‌گذاری و مدیریت حرفه‌ای کسب‌وکار آموزشی و یادگیری (0.200 =β) مدیریت فناوری اطلاعات (0.200 =β) تصمیم‌گیری و حل مسئله (0.215 =β) تعاملات و ارتباطات موثر (0.203 =β) مدیریت و رهبری (0.250 =β) و مدیریت یادگیری و توسعه منابع انسانی (0.198 =β) اثر مستقیم و مثبت معناداری بر ساختار برنامه درسی مبتنی بر کارآفرینی در رشته علوم تربیتی دارد. پژوهش می‌تواند نقش مهمی را در جهت گزینش و غربالگری مربیان کسب‌وکار، طراحی و استانداردسازی برنامه‌های آموزشی، تدوین سرفصل‌های دوره‌های آموزشی، اجرا و ارزشیابی میزان اثربخشی برنامه‌ها و فعالیت‌های پرورش فارغ‌التحصیلان کارآفرین سودمند باشد.

Entrepreneur-Centered Curriculum as an Identity Crisis Strategy in Higher Education (Case Study: Graduates of Educational Sciences)

This study aimed to evaluate and determine the role of entrepreneurcentered curricula as an identity crisis strategy in higher education (case study: graduates of educational sciences). This was an applied research with a mixed method, and its statistical population included professors in the field of entrepreneurship and activists in the entrepreneurship sector, and students of educational sciences in Tehran, Iran. In total, 23 professors, entrepreneurs, and graduates of educational sciences were selected by purposive sampling in the qualitative sections, whereas 125 professors, entrepreneurs, and graduates were selected by convenience sampling using Morgan’s table in the quantitative section. According to the results, the variables of policymaking and professional management of education and learning businesses (β=0.200), information technology management (β=0.200), decisionmaking and problemsolving (β=0.215) effective communications and interactions (β=0203), management and leadership (β=0.250), and learning management and human resource development (β=0.198) had a direct, positive and significant impact on the structure of the entrepreneurcentered curriculum in the field of educational sciences. The present research can be used to select and screen business instructors, design and standardize training programs, develop training course titles, implement and evaluate the effectiveness of programs and activities for raising entrepreneurial graduates.