مدل یابی معادلات ساختاری روابط کیفیت زندگی کاری، سرمایه اجتماعی و جامعه‌پذیری سازمانی با رفتار شهروند سازمانی در کارکنان دانشگاه تهران

هدف پژوهش حاضر تحلیل ساختاری روابط کیفیت زندگی کاری، سرمایه اجتماعی جامعه پذیری سازمانی با رفتار شهروند سازمانی می باشد. جامعه پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه تهران هستند، از این جامعه با روش نمونه گیری تصادفی ساده، نمونه ای به حجم 381 نفر انتخاب گردید. روش پژوهش کمی، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری است. ابزار پژوهش پرسشنامه می باشد. جهت سنجش متغیرهای پژوهش، از پرسشنامه محقق ساخته، استفاده شد. جهت تعیین پایایی و روایی ابزار، از تکنیک های آلفای کرانباخ و تحلیل عاملی تائیدی استفاده شد، نتایج بیانگر پایایی و روایی مطلوب ابزار بود. جهت تحلیل داده ها از تکنیک های توصیفی (شاخص های مرکز و پراکندگی) و استنباطی (تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر تاییدی) با استفاده از نرم افزار lisrel استفاده شد. نتایج بیانگر آن هستند که: متغیر کیفیت زندگی کاری دارای اثر مستقیم مثبت (0/311)، اثر غیرمستقیم مثبت (0/125) و اثر کل مثبت (0/436) و معنادار بر متغیر رفتار شهروند سازمانی در سطح 0/05 می باشد. متغیر سرمایه اجتماعی دارای اثر مستقیم مثبت (0/306)، اثر غیر مستقیم مثبت (0/05) و اثر کل مثبت (0/410) و معنادار بر متغیر رفتار شهروند سازمانی در سطح 0/05 می باشد. متغیر جامعه پذیری سازمانی دارای اثر مستقیم مثبت (0/196) و اثر کل مثبت (0/196) و معنادار بر متغیر رفتار شهروند سازمانی در سطح 0/05 می باشد. نتیجه گیری: با توجه به اثرات کل متغیرهای مستقل می توان گفت متغیر کیفیت زندگی کاری (0/436) دارای بیشترین اثر و متغیر جامعه پذیری سازمانی (0/196) دارای کمترین اثر بر متغیر رفتار شهروند سازمانی می باشد