مروری بر روش اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی برای اصلاح سطح ایمپلنت های فلزی

فلزات به دلیل دارا بودن خواص مکانیکی مطلوب در ساخت ایمپلنت های تحت بار استفاده می شوند. اما ماهیت زیست خنثای فلزات سبب می شود که رشد استخوان در روی سطح ایمپلنت به خوبی انجام نگیرد. همچنین از آنجاییکه برای درمان شکستگی های استخوان نیاز به تثبیت ایمپلنت در موضع کاشت است، لذا لق شدن آن در نتیجه تشکیل فصل مشترک ضعیف با بافت های اطراف، منجر به عدم موفقیت در ایمپلنت گذاری می شود. خوردگی و خواص تریبولوژیکی ضعیف فلزات نیز کاهش عمر ایمپلنت و واکنش های التهابی را به دنبال دارد. امروزه برای دستیابی به مقبولیت بیشتر، اصلاح سطح ایمپلنت های فلزی توسط پوشش های زیست فعال، سخت و مقاوم به خوردگی مورد توجه است. یکی از روش های موفق در این زمینه، اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (peo) است که در آن از ولتاژهای بالا در حد چند صد ولت برای تشکیل پلاسما و رشد لایه اکسیدی متخلخل با چسبندگی مطلوب بر روی سطح فلزات سبک استفاده می شود. هدف از مقاله کنونی بررسی مکانیزم پوشش دهی و تاثیر پارامترهای مختلف نظیر ولتاژ، فرکانس، دانسیته جریان، مدت زمان peo و ترکیب الکترولیت مورد استفاده بر روی ویژگی ها و خواص پوشش های حاصل توسط این روش است.

A review on plasma electrolytic oxidation for surface modification of metallic implants

Metals are usually used in the manufacture of loadbearing implants due to having good mechanical properties. However, metals are bioinert and so cannot induce the bone growth. Moreover, in the bone fracture healing, its fixation by implant is necessary and loosening of implant because of having poor mechanical locking with surrounding tissues leads to failure of implantation. Another problems associated with metallic implants are poor wear resistance and corrosion of them which usually cause inflammatory responses and reducing the lifetime of implant. Therefore, to achieve more acceptance, the surface modification of metallic implants with bioactive, hard and corrosion resistant coatings has received increasing attention. One of the successful methods in this field is plasma electrolytic oxidation (PEO). The purpose of the present paper is to study PEO and the parameters affecting the morphology and properties of the coatings obtained by this method.