بررسی تحلیلی روش‌های اندازه‌گیری زاویه تماس ظاهری

سرامیک‌ها بعنوان یکی از گسترده‌ترین و پیچیده‌ترین دسته‌های مواد شناخته می‌شوند. در این میان علم سطح نیز با بخش اعظمی از علم و مهندسی مواد و به ویژه سرامیک‌ها در هم گره خورده است. استفاده از روش‌های مختلف جهت بهبود خواص و چسبندگی لعاب‌های سرامیکی، بررسی برهم کنش‌های فصل مشترک فاز‌های مایع و جامد (زیرلایه) در روش‌های پوشش‌دهی با کمک اسپری حرارتی و سرد، و همچنین کنترل خواص کشش سطحی و بر همکنش‌های فیزیکی و شیمیایی ذرات در سوسپانسیون‌های سرامیکی، چند نمونه از موارد تداخل علم سطح با سرامیک‌ها است. علم سطح به منظور حل چنین مسائلی، در کنار روش‌های منحصر به فرد بررسی خواص شیمیایی و فیزیکی، آزمون‌های کلی و مهندسی شده‌تری را نظیر ترشوندگی در اختیار محققین قرار داده است. آزمون ترشوندگی که نخستین بار توسط توماس یانگ در 1805 میلادی به صورت کیفی تعریف گردید، امروزه از امکانات قابل توجه پردازش تصویر بهره می‌برد. با این حال مسئله‌ی اساسی این آزمون استفاده از روش درست و مناسب به منظور اندازه‌گیری زاویه تماس ظاهری است. در این مقاله تلاش شده است تا ضمن بررسی ارتباط میان علم سطح، آزمون ترشوندگی و مواد سرامیکی، روش‌های اندازه‌گیری زاویه تماس با نگاهی تحلیلی و دقیق‌ بررسی شوند تا محققین بتوانند درک مناسب‌تری از این آزمون و روش‌های استخراج داده از آن به دست آورند.