سرامیک های زیستی و الکتروریسی پیشرفته

در سال های اخیر تولید نانوالیاف با استفاده از روش الکتروریسندگی به منظور کاربردهای پزشکی و ترمیم بافت آسیب دیده مورد توجه بسیاری از دانشمندان و محققان قرار گرفته است. مهم ترین ویژگی نانوالیاف الکتروریسی شده، ساختار مشابه آن با ماتریکس خارج سلولی بومی می باشد. طیف وسیعی از مواد زیستی از جمله پلیمر، سرامیک و کامپوزیت آنها برای اهداف مهندسی بافت کاربرد دارد. کامپوزیت سرامیک/پلیمر به ​​دلیل زیست سازگاری، تجزیه پذیری زیستی و خواص مکانیکی مطلوب شرایط مناسبی را برای مهاجرت، چسبندگی، تکثیر سلولی و در نهایت رشد و جایگزینی بافت جدید فراهم می کند.هدف از این پژوهش، بررسی سرامیک ها، کامپوزیت سرامیک/پلیمر و مروری بر پیشرفت های اخیر در حوزه الکتروریسندگی بوده است.