ارزیابی کارایی روش‌های ارزش اطلاعات، تراکم سطح، lnrf و نسبت فراوانی در پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش در منطقه پشت‌دربند، کرمانشاه

زمین لغزش به سبب امکان رخداد آن در محیط های طبیعی مختلف و به سبب عوامل طبیعی و مصنوعی متفاوت موثر برآن، نسبت به سایر مخاطرات طبیعی جایگاه خاصی دارد. زمین لغزش ها به علت فراوانی رخدادشان، هر ساله موجب خسارات سنگینی می گردند که جبران برخی از آنها هزینه و وقت فراوانی می طلبد. به این سبب مطالعه و بررسی این پدیده مخصوصا در مناطقی که در مسیر پیشرفت و توسعه قرار دارند، امری ضروری است. از بهترین روش های مطالعه زمین لغزش ها پهنه بندی خطر آن می باشد، که از دیرباز مورد توجه محقیقن بوده است. در این روش منطقه مورد بررسی با توجه به عوامل موثر در بروز پدیده زمین لغزش، به پهنه های با خطر کم تا خطر خیلی زیاد تقسیم بندی می شوند. این پهنه بندی می تواند در برنامه ریزی های منطقه ای کمک شایانی داشته باشد. روش های متفاوتی برای این منظور ارائه و توسعه داده شده است. در این نوشتار از چهار روش ارزش اطلاعات، تراکم سطح، lnrf و نسبت فراوانی که از روش های آماری دو متغیره می باشند، در پهنه بندی خطر زمین لغزش منطقه پشت دربند استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که روش نسبت فراوانی با اختلاف جزئی نسبت به روش تراکم سطح از میان روش های بکار برده شده برای پهنه بندی منطقه نتایج مطلوب تری بدست می دهد.